Την επάνοδο της Ελλάδας σε πρωτογενή πλεονάσματα από το 2023 και τη διατήρηση σταθερής πτωτικής τροχιάς για το δημόσιο χρέος της προβλέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με την έκθεση του για τις παγκόσμιες δημοσιονομικές εξελίξεις (Fiscal Monitor).

Το Ταμείο προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης 0,9% του ΑΕΠ – το οποίο αναμένεται να αυξηθεί σταδιακά μετά το 2023 και να φθάσει στο 2% το 2027 – έναντι πρωτογενούς ελλείμματος 1,8% εφέτος και 5,5% το 2021.

Το συνολικό ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης, που περιλαμβάνει και τους τόκους εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, αναμένεται να έχει το 2023 έλλειμμα 1,9% του ΑΕΠ έναντι ελλείμματος 4,4% εφέτος, ενώ προβλέπεται να μειωθεί σταδιακά στο 0,7% το 2027.

Τα δημόσια έσοδα αναμένεται να μειωθούν από 47,6% του ΑΕΠ εφέτος στο 45,9% το 2023 και περαιτέρω στο 43,6% το 2027 έναντι μείωσης των δημόσιων δαπανών από 52% φέτος στο 47,8% και στο 44,3%, αντίστοιχα.

Το χρέος της γενικής κυβέρνησης προβλέπεται να μειωθεί από 199,4% του ΑΕΠ πέρυσι στο 177,6% εφέτος και στο 169,8% το 2023, με σταδιακή περαιτέρω μείωση στο 149,9% το 2027.

Το χρέος και τα ελλείμματα μειώθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο το 2021 το 2022, λόγω του τερματισμού των μέτρων στήριξης για την πανδημία και του αιφνίδιου πληθωρισμού, αλλά παραμένουν υψηλότερα από τα προ της πανδημίας επίπεδα και προβλέψεις.

Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 91% του ΑΕΠ το 2022 και να παραμείνει περίπου 7,5 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από τα προ της πανδημίας επίπεδα.

Για τις περισσότερες χώρες, τονίζει, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διατηρήσουν την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική.

Στο πλαίσιο αυτό, το Ταμείο επαναλαμβάνει τη σύσταση του τα μέτρα στήριξης για την προστασία από τις υψηλές τιμές ενέργειας και τροφίμων να δίνονται στοχευμένα στους πιο ευάλωτους. «Σε κάποιες χώρες, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την παροχή εκπτώσεων στους ενεργειακούς λογαριασμούς (για βασική χρήση) σε ευάλωτα νοικοκυριά χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος», αναφέρει.

Τάσσεται επίσης υπέρ της δημιουργίας δημοσιονομικών «μαξιλαριών» για τη γρήγορη και ευέλικτη αντίδραση στις κρίσεις, ενώ θεωρεί ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν μέτρα που αποδείχθηκαν αποτελεσματικά στη διάρκεια της πανδημίας, όπως τα προγράμματα για τη στήριξη της απασχόλησης.