Ο τυφώνας χτύπησε σε μία κρίσιμη στιγμή την αμερικανική οικονομία καθώς είχε εμφανίσει τα πρώτα δείγματα μικρής ανάκαμψης προσφέροντας ελπίδες στις χρηματιστηριακές αγορές για τερματισμό της πρόσφατης τάσης κάμψης των μετοχικών αξιών.

 

Δεν είναι η παράλυση της οικονομικής ζωής στις ανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ, το κλείσιμο της Γουόλ Στρητ, οι πλημμύρες, οι καταστροφές και οι νεκροί που κάνουν ή θα έπρεπε να κάνουν τις αγορές να μένουν σκεπτικές.

Είναι το γεγονός πως για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία ένας χαμηλής διαβάθμισης τυφώνας προκαλεί ζημιές από 50 έως 100 δις δολ. ξεπερνώντας ενδεχομένως το κόστος του τυφώνα Κατρίνα (96 δις.δολ.), όπως επίσης το ότι βρίσκει την αμερικανική και παγκόσμια οικονομία σε ανοιχτή κρίση που δεν υπήρχε άλλοτε. Υπολογίζεται πως πάνω από 6,5 εκατομ. άνθρωποι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, πάνω από 7000 αεροπορικές πτήσεις ακυρώθηκαν, ενώ τελικά τις επιπτώσεις του τυφώνα θα υποστούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάνω από 60 εκατομ. αμερικανοί καθώς αναμένεται να φθάσει στην ενδοχώρα μέχρι τα κεντρικά Απαλάχια όρη.

 

Δεν είναι τυχαίο που το δολάριο υποχώρησε, ο χρυσός ανέκαμψε λιγάκι και το πετρέλαιο κατρακύλησε από τα ήδη χαμηλά των 88 δολ. που ήταν, στα 85,5 δολ πριν επιστρέψει στα 86,7 δολ. Βεβαίως, η αντίδραση των διεθνών αγορών ήταν μικτή, αφού στην Ασία υποχώρησαν, στην Ευρώπη ανέκαμψαν και στις ΗΠΑ έμειναν ελαφρά πτωτικές αναμένοντας προφανώς τις τελικές εκτιμήσεις των ζημιών.

 

Οι αναλυτές προσπαθούν να δουν τη θετική πλευρά της καταστροφής που συνίσταται στην αναθέρμανση και ενεργοποίηση του κατασκευαστικού τομέα για την αποκατάσταση των ζημιών. Φαίνεται όμως να ξεχνούν πως η αύξηση των κρατικών δαπανών για τον σκοπό αυτό έρχεται σε μία περίοδο μεγάλου δημοσιονομικού ανοίγματος που μετά τις αμερικανικές εκλογές καλείται να συμμαζευτεί με τη κατάργηση των φοροελαφρύνσεων που είχαν θεσπιστεί επί Μπους και τη μείωση κάποιων άλλων δαπανών. Είναι συνεπώς εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον η φυσική καταστροφή είναι ικανή να παρακινήσει το αμερικανικό κράτος σε μία νέα τονωτική ώθηση της οικονομίας μέσω κρατικών δαπανών.