Δέκα είναι τα σημεία-κλειδιά της φορολογικής νομοθεσίας τα οποία θα πρέπει να γνωρίζουν όσοι έγγαμοι φορολογούμενοι αποφάσισαν να υποβάλουν χωριστά τις φετινές δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος.

Συγκεκριμένα, οι σύζυγοι που πρόκειται να καταθέσουν φέτος ατομικά τις φορολογικές τους δηλώσεις θα πρέπει να γνωρίζουν ότι:

1) Τυχόν εισόδημα ανηλίκου εξαρτώμενου τέκνου, που δεν έχει υποχρέωση υποβολής δικής του δήλωσης, προστίθεται στα εισοδήματα του γονέα που έχει το μεγαλύτερο εισόδημα και δηλώνεται μόνο από αυτόν τον γονέα.

2) Τα τέκνα που προέρχονται από κοινό γάμο καθώς και τα αναγνωρισμένα τέκνα πρέπει να δηλώνονται ως εξαρτώμενα μέλη και από τους δύο συζύγους, ώστε και οι δύο, εφόσον είναι μισθωτοί ή συνταξιούχοι ή κατ’ επάγγελμα αγρότες, να δικαιούνται αφορολόγητο όριο εισοδήματος προσαυξημένο με βάση τον αριθμό των τέκνων.

3) Σε κάθε περίπτωση κατά την οποία οι σύζυγοι έχουν από κοινού εξαρτώμενα τέκνα με αναπηρία τουλάχιστον 67% τα οποία δεν υποβάλλουν ατομικές δηλώσεις, η μείωση φόρου των 200 ευρώ πραγματοποιείται άπαξ, μόνο σε έναν σύζυγο, χωρίς να μεταφέρεται το δικαίωμα πίστωσης φόρου στον άλλο σύζυγο. Στις περιπτώσεις αυτές διενεργείται διασταύρωση και εφόσον διαπιστωθεί από τον έλεγχο ότι το τέκνο με αναπηρία δηλώθηκε και από τους δύο συζύγους, η μείωση φόρου γίνεται στον σύζυγο με τον μεγαλύτερο φόρο εισοδήματος.

 

4) Τα εισοδήματα του ενός συζύγου δεν δύνανται να καλύψουν τα τεκμήρια του άλλου, καθώς τα τεκμήρια διαβίωσης και απόκτησης βαρύνουν τον κάθε σύζυγο ατομικά. Συνεπώς, εάν η σύζυγος έχει πολύ χαμηλά εισοδήματα και τα τεκμήρια τής προσδιορίζουν το φορολογητέο εισόδημα σε πολύ μεγάλο ύψος δεν μπορεί να καλύψει την επιπλέον διαφορά φορολογητέου εισοδήματος επικαλούμενη τα εισοδήματα του συζύγου. Αυτόματη κάλυψη τεκμηρίων του ενός συζύγου από τα εισοδήματα του άλλου γίνεται μόνο εφόσον υποβληθεί κοινή δήλωση. Ουσιαστικά, σε περίπτωση υποβολής χωριστών δηλώσεων από τους συζύγους, δεν υπάρχει δυνατότητα κάλυψης τεκμηρίων με επίκληση εισοδημάτων από τη χωριστή δήλωση του άλλου συζύγου.

 

5) Ο κάθε σύζυγος για να καλύψει τα τεκμήρια που τον βαρύνουν μπορεί να επικαλεστεί μόνο τα δικά του εισοδήματα παρελθόντων ετών κι όχι και τα εισοδήματα του άλλου συζύγου.

 

6) Δεν υπάρχει επίσης δυνατότητα μεταφοράς υπολειπόμενου ποσού δαπανών βάσει αποδείξεων από τον ένα σύζυγο στον άλλο για την κατοχύρωση του αφορολογήτου. Δηλαδή εάν ο ένας εκ των δύο συζύγων δεν έχει πραγματοποιήσει δαπάνες που καλύπτουν το απαιτούμενο ποσοστό επί του εισοδήματός του για την κατοχύρωση του αφορολογήτου, δεν μπορεί να γίνει μεταφορά περισσεύματος δαπανών από τον άλλο σύζυγο, διότι οι δηλώσεις έχουν υποβληθεί χωριστά. Η μεταφορά του περισσεύματος των δαπανών από τον έναν σύζυγο στον άλλο γίνεται αυτόματα κατά την εκκαθάριση της δήλωσης μόνο εφόσον αυτή υποβληθεί από κοινού από τους συζύγους.

7) Στο κάτω μέρος του πίνακα 1, στην 1η σελίδα του φετινού εντύπου Ε1, όπου αναγράφονται τα στοιχεία του φορολογούμενου, προστέθηκε νέα ένδειξη για όσους συζύγους επιλέγουν την υποβολή χωριστών δηλώσεων. Δίπλα από την φράση «χωριστή δήλωση συζύγων», ο σύζυγος που προτίθεται να υποβάλει χωριστή δήλωση πρέπει να κλικάρει πάνω στη λέξη «ΝΑΙ» και στη συνέχεια να αναγράψει τον Α.Φ.Μ. του άλλου συζύγου.

8) Η κύρια κατοικία δηλώνεται από τον κάθε σύζυγο στον πίνακα 5 του εντύπου Ε1 στους αντίστοιχους κωδικούς κύριας κατοικίας. Ο κάθε σύζυγος συμπληρώνει το ποσοστό ιδιοκτησίας του σε περίπτωση ιδιόκτητης κατοικίας, το ποσοστό του ως μισθωτής σε περίπτωση μισθωμένης κατοικίας και το ποσοστό της δωρεάν παραχώρησης, αντίστοιχα.

9) Εφόσον ο ένας εκ των δύο συζύγων δεν έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας στην κύρια κατοικία, είτε είναι ιδιόκτητη, είτε δωρεάν παραχωρημένη, ούτε συμμετέχει ως μισθωτής στη μισθωμένη κύρια κατοικία, οφείλει, στη χωριστή δήλωση που θα υποβάλει, να συμπληρώσει τον κωδικό 801 του πίνακα 6 με τον ΑΦΜ του άλλου συζύγου καθώς και τον κωδικό 092 που αφορά στη φιλοξενία, επιλέγοντας, κατά την ηλεκτρονική υποβολή, την νέα ένδειξη «συνοίκηση με σύζυγο», η οποία έχει προστεθεί στον αναδυόμενο πίνακα επιλογών.

 

10) Το ελάχιστο τεκμήριο διαβίωσης ανέρχεται σε 3.000 ευρώ για κάθε σύζυγο.