Η άφρονη οικονομική πολιτική του Ερντογάν φαίνεται ότι οδηγεί με υψηλή πιθανότητα στο τέλος του προηγούμενου αναπτυξιακού της κύκλου. Η άρνησή του, ακόμη και όταν οι μελλοντικές εξελίξεις είναι περισσότερο από εμφανείς ως προς την κατάληξή τους, επιμένει να αρνείται τις στοιχειώδεις διορθώσεις, σε μια προσπάθεια επαναφοράς σε διαχειρίσιμα επίπεδα , της ισοτιμίας του τουρκικού νομίσματος , της μείωσης του πληθωρισμού και του εξωτερικού βραχυχρόνιου χρέους. Ίσως να είναι πλέον αργά, με δεδομένες τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις αλλά και την εμπλοκή της Τουρκίας σε σειρά σημαντικών γεωπολιτικών προβλημάτων. Οι περιορισμοί που επιβάλλονται από το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, λόγω του ότι ο Ερντογάν αρνείται να τους αντιληφθεί, λειτουργούν πλέον ως θανατηφόρες θηλιές στο λαιμό της τουρκικής οικονομίας. Τα ξένα κεφάλαια συνεχίζουν να εγκαταλείπουν την χώρα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΚΤ της Τουρκίας , τον μήνα Μάιο 2018 , περισσότερο από 1,1 δις δολάρια επενδύσεων χαρτοφυλακίου εγκατέλειψαν την χώρα, ενώ οι ΑΞΕ μειώνονται συνεχώς. Ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 15,85% (έναντι στόχου 5,0%) ενώ οι αποδόσεις των δεκαετιών ομολόγων ξεπέρασαν το 19,0%. Το υψηλότατο εξωτερικό βραχυχρόνιο χρέος (των επιχειρήσεων και των τραπεζών) όλο και δυσκολότερα και με μεγαλύτερο κόστος επιχειρείται να αναχρηματοδοτηθεί. Οι επερχόμενες εξελίξεις δείχνουν ότι στο προσκήνιο εμφανίζεται ως πρώτο μέσο η επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών. Στο βάθος βέβαια αρχίζουν να ξυπνούν τα φαντάσματα του παρελθόντος : λέγε με ΔΝΤ.