Νομοθετική πρόταση για διαχωρισμό των τραπεζών ανάμεσα στις υπηρεσίες λιανικής (δάνεια, καταθέσεις) και τις επενδυτικές υπηρεσίες (επενδύσεις, διαχείριση διαθεσίμων, παράγωγα κ.λπ) κατέθεσαν βουλευτές του κόμματος της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία. 

Σύμφωνα με την πρόταση οι τράπεζες θα έχουν στη διάθεσή τους 12 μήνες για να αποφασίσουν ποια δραστηριότητα θα κρατήσουν και ποια θα αφήσουν. 

Στην πρότασή τους οι βουλευτές του ακροδεξιού κόμματος της Μελόνι, «Αδέλφια της Ιταλίας» αναφέρουν ότι «η πιστωτική κρίση (credit crunch) προκαλείται από το ότι οι συστημικές τράπεζες στρέφονται σε επενδυτική “σπέκουλα” επειδή κυνηγάνε το κέρδος».

Ο διαχωρισμός ανάμεσα σε τράπεζες λιανικής και επενδυτικές τράπεζες είχε ξεκινήσει από τις ΗΠΑ, με το νόμο Glass-Steagal επί κυβέρνησης Ρούζβελτ το 1933, καθώς η φούσκα που είχε οδηγήσει στο κραχ του 1929 είχε αποδοθεί και στα υπερβολικά επενδυτικά ρίσκα που ανελάμβαναν οι τράπεζες. 

Ο διαχωρισμός καταργήθηκε το 1999 επί κυβέρνησης Κλίντον και ορισμένοι οικονομολόγοι αποδίδουν στην κατάργηση αυτή το κραχ του 2008.