Μια ειλικρινής απάντηση στην κλιματική κρίση απαιτεί από τη Δύση πραγματική ανιδιοτέλεια και αστρονομικά ποσά χρηματοδότησης. Προς το παρόν και τα δύο αγνοούνται.

Oι επιστήμονες υποδέχτηκαν την περασμένη Δευτέρα τους πολιτικούς που έφτασαν στην Αίγυπτο για την COP27, την παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα με δύο ατράνταχτα στοιχεία. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή υπηρεσία παρατήρησης της κλιματικής αλλαγής στο πλαίσιο του προγράμματος Copernicus ο φετινός Οκτώβριος ήταν ο θερμότερος από τότε που έχουν αρχίσει να καταγράφονται τα σχετικά στοιχεία. Δύο βαθμούς πάνω σε σχέση με το μέσο όρο 1991-2020. Η Παγκόσμια Οργάνωση Μετεωρολόγων από τη μεριά της υπενθύμισε ότι εδώ και μια οκταετία κάθε χρονιά είναι σταθερά θερμότερη της προηγούμενης. 

Επιχείρηση ζωής και θανάτου

Με άλλα λόγια. Η επιστήμη αποδεικνύει ότι η κλιματική κρίση δεν είναι αόριστο «μοντέλο», αλλά καταγεγραμμένη πραγματικότητα. Το ερώτημα για την πολιτική είναι πώς θα την σταματήσει και κυρίως πώς θα χρηματοδοτήσει αυτή την «επιχείρηση ζωής και θανάτου». Η επιτροπή που επιφορτίστηκε να παρουσιάσει τη σχετική οικονομική μελέτη κλιματικής δράσης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι χώρες του παγκόσμιου Νότου θα χρειαστούν μέχρι το 2030 ετησίως πάνω από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια για να μπορέσουν να πάρουν επαρκή μέτρα. Το ποσό είναι αστρονομικό και προκάλεσε καγχασμούς. Μιλάμε για… δώδεκα μηδενικά μετά το δύο. Σε ετήσια βάση. Σε αυτό δεν υπολογίζονται τα έξοδα των χωρών του πλούσιου Βορρά για λογαριασμό τους. Αλλά όπως είπε ο Νίκολας Στερν, οικονομολόγος και ένας από τους συντάκτες της μελέτης οι πλούσιες χώρες οφείλουν να κατανοήσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να επενδύσουν σε μέτρα προστασίας του κλίματος σε υπανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες.

Η γερμανική απάντηση σε όλο αυτό ήταν η υπόσχεση για μια συνεισφορά 170 εκατομμυρίων ευρώ. Από κοντά και η Αυστρία, που μίλησε για άλλα 50. Αλλά για να φτάσεις από τα εκατομμύρια στα τρισεκατομμύρια ο δρόμος είναι μακρύς. Και η προθυμία δεν φάνηκε και τόσο μεγάλη. Ειδικά όταν κάποιοι φοβούνται ότι τέτοιες «χορηγίες» θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως παραδοχές ενοχής και να ανοίξουν το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις για αποζημιώσεις. Η άλλη ιδέα που πλασάρει η γερμανική προεδρία του G7 ήδη από την σύνοδο στη Βαυαρία, και υποτίθεται ότι έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, αφορά την δημιουργία ενός «Klima-Club», ενός Ομίλου για το Κλίμα στον οποίο θα προσκληθούν ανεξαιρέτως όλες οι χώρες και θα έχει στόχο την αναμόρφωση της παγκόσμιας οικονομίας σε φιλικές για το περιβάλλον βάσεις. Αυτή θα είναι η «νέα βιομηχανική επανάσταση» κατά τον Γερμανό καγκελάριο, ο οποίος απηύθηνε την πρόσκληση ονομαστικά σε Κίνα και Ινδία, οι ηγέτες των οποίων προτίμησαν να μην πετάξουν για το Κάιρο. Όταν βέβαια ακούει κανείς να μιλούν Γερμανοί για βιομηχανική επανάσταση καλό θα είναι να κουμπώνεται…

Πράσινο υδρογόνο και ορυκτά καύσιμα

Γιατί ο κύριος Σολτς φρόντισε να κλείσει μεν δουλειές για το μέλλον, όπως το «πράσινο υδρογόνο» και τα ηλιακά πάρκα, αλλά φρόντισε και για τα αμέσως επόμενα χρόνια με συμφωνίες εξόρυξης υδρογονανθράκων με χώρες όπως η Αίγυπτος, η Κένυα κι η Σενεγάλη. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί στην Αφρική μιλούν για ένα νέο είδος αποικιοκρατίας με οικολογικό πρόσημο.

Το μεγάλο ζητούμενο λοιπόν της COP27 που συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα θα είναι να μπορέσουν οι δυτικοί να πείσουν για την ανιδιοτέλεια τους. Ειδικά στην Αφρική αυτό μοιάζει δύσκολο. Θα πρέπει επίσης να αποδείξουν ότι η δαιμονισμένη τους δίψα αυτό το διάστημα για ορυκτά καύσιμα, που τους ρίχνει στην αγκαλιά δικτατόρων είναι απλώς ένα παροδικό φαινόμενο. Αυτό δεν πρόκειται βεβαίως να συντελεστεί μέχρι τα τέλη της εβδομάδας που θα πέσει η αυλαία στο Σαρμ ελ Σέιχ.

Πηγή: Εφημερίδα Αυγή

Στο Σαχέλ οι άνθρωποι σκοτώνονται ήδη για το νερό – Αύριο, εμείς… 

COP 27 – Ποιος θα θυμάται το Τουβαλού, όταν βουλιάξει;

Πηγή: politicus.gr